Punt van Reide was vanwege zijn strategische ligging door de eeuwen vaak strijdtoneel. In de Tachtigjarige Oorlog, in de Franse tijd en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met het oog op de verdediging van de haven van Emden bouwden de Duitsers in 1940 op de Punt van Reide een geschutstelling en barakken, op houten stellingen tegen het hoge water. In 1943 zochten ze een droger heenkomen. Bij Fiemel, iets ten oosten van Termunten, legden ze de Marine Flak Batterie aan. Hiervan kunt u nu nog enkele bunkers in het landschap zien liggen.
Het Groninger Landschap vertelt bij de restanten van de Duitse Stützpunktgruppe Delfzijl het verhaal van natuur, landschap en militair erfgoed.
Het bezoekerscentrum van de natuurorganisatie is startpunt van een aantal routes langs zichtbare en minder zichtbare overblijfselen van de Atlantikwall. De bezoeker kan deze herinneringen aan de oorlog op verschillende manieren beleven. Een uitkijkpunt in het bezoekerscentrum biedt uitzicht op de hele stelling.
De Marine Flak Batterie bestond uit meer dan veertig gebouwen, waaronder onderkomens voor honderden manschappen. Na de oorlog bleef het zwaarste luchtafweergeschut in Nederland onbemand achter. Het deed dienst als gevangenis voor NSB’ers en werd daarna tijdelijk gebruikt als schaapskooi.
Bij het verbreden van de Deltadijk in de jaren ’70 sneuvelde een aantal opstellingen. Slechts één betonnen bedding voor 10,5 cm geschut bleef staan. Evenals de laatste zware geschutsopstelling, de munitieopslag en enkele kleine bunkers. Die mochten ook blijven toen het Groninger Landschap de naastgelegen polder Breebaart in 1991 aankocht om hem terug te geven aan de natuur. Ze vormen een herinnering aan de tijd dat dit landschap minder vreedzaam was.
